dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
'N póor scialésc
'N PÓOR SCIALÉSC
'N scialéc' 'l se lamentàva parchè i gh'è taiava sèmpre giò i ràm par ligàa i cóo della vìgna ilò visìna e 'l ghe pareva de vès sèmpre 'n póo guàst e brüt sènza ràm.
Zampogn
Campanacci
ŹAMPÓGN
Quànca òl Stefano con li söi vachi, bèl bèl, 1)
a la fìi de l’astààt al scarga gió da Vedèl
e dòpo al Cantù e Cà di Péisc’ vìi fac’ maiàa
a Bricéra li rùa tüti contéti ‘na bèla domàa, 2)
òl nòs bèl magènch al se ‘mpignìs de poesìa:
ògni fióor, ògni filónga, ògni pianta ù chi chè sìa
al respìra ‘na contentèza növa e genüina
ca la rènfresca e la nèta l’aria püsé de la brina.
Li vachi ca li pascóla tranquìli, e sènsa prèsa
(parchè a Bricéra nügüu i te strèsa),
còi źampógn che sùna a piàa a piàa,
‘ntàat ca la cùa la tè-ià tǜc’ i tavàa,
‘ntóren al sé créa ‘na pàas e n’armùnia
ca an Paradìis quasi la se ‘nsumìa;
li montagni ca de frónt li fa da curùna,
iè òl còro deréet a li brónsi che sùna!
E quànca òl sùul al va gió densìra,
dopo ca ‘l ma regalàat l’ültema mìra,
e òl cél de mila stéli al sé ’mpinìs
e al pari di töi öc’ emuziunàac’ al lüsìs,
ilùra l’è própi òl momènt da ‘ndàa a durmìi,
con la finèstra ‘n póo vèrta par sintìi
la óos di źampógn ca ‘l s’è facia rara:
i tè ninarà còl l’amóor di ‘na mama cara!
NOTE
1) – Bèl bèl: piano piano, con la giusta calma
2) – Cantù, Cà di Péisc, Bricéra – maggenghi di Albosaggia, situati a sera del torrente Torchione
envernìsc’
agg.
relativo all’inverno
Ol lambaròt el fìl de òor
Il lombrico e il filo d'oro
Ol lambaròt e ol fìl de òor
'l coràgio dè siguìi i própi sógn e dè esploràa 'l mónt.
Al ghera 'na òlta 'n lambaròt dè nóm Lǜis ca'l vìveva 'n d'èn bósch sóta deli fréschi fói dè nisciolèer.
Ol Lǜis l'era 'n lambaròt curióos e speciàal e 'l scavava 'ndèla tèera dapartǜt.
'Na nòc’ lè 'ndacdefó dal teré par vardàa li stéli 'ndèl cél e al 'na vist üna 'mbèlpóo-bèla a dàgió.
Sǜbet 'l Lǜis là tiratfò 'n s-cès: "sóo stüf dè dì tǜc' stès, ölarìsi vìif 'na vèntüra divèrsa dal sòlet".
'L dì dòpo 'ntàat ca'l scavava 'ndèl teré, là truàat 'n fìl dè òor ca'l lüśìva.
L'era iscé contèet e stüpìit ca là decìdüut dè 'ndàchréet par idìi 'nghée ca'l ruava.
"Che ròba 'l ghè sarà réet a stò fìl d'òor? Ghóo pròpi dè scùprìl!" là pensàat 'l Lǜis.
Là cuminciàat a rampègàa par rùàa sùra la tèera par siguìi 'l fìl dè òor ité par 'l bósch, i pràac’ e àach 'ndèna rógia bèlebée frésca. Ol fìl dè òor al finiva mài.
Lè stacia 'na vèntüra ecitànt da mài smentegàa.
Ol Lǜis là 'ncuntràat taac' animàai cóma li lümàghi, grìi, 'n paù 'mbèlpóo-bèl, coloràat e àa 'na sciguèta.
'Nòtro lambaròt 'l ghà regalàat aretüra di balii de zéneor gròs e bùu bunènti ca i ghà dàc' fòrsa par cuntinuàa 'l sò viàc’ ca l'era amò lónch.
Dòpo mìis dè speriènsi straordinari, 'l Lǜis là vist ca 'l fìl dè òor 'l finiva pròpi defò de lǜs dè 'na végia maśù bandunàda.
Ol lambaròt la picàat la pòrta e sǜbet 'na fata la ghà urìit.
La fata l'era òlta bèla e la sè fàcia idìi davéra coòntèta dè idìi ol Lǜis.
Con tàata sòrpresa la fata là ghà spiegàat al Lǜis ca ol fìl dè òor l'era 'n regàl ca lée la gheva fàc' par premiàa ol sò coràgio e la sùa òia dè aventuri.
"Öla!, che bèl, grazia, te fàc' bée!" là dìc' ol Lǜis con 'n grànt surìis.
Ol lambaròt al se rendüut cǜnt, ca'l bèl viàc’ ca l'eva fàc', l'era tǜt mèret sò, par vès curióos e dol sò coràgio.
L'importa ca quàat ca sè pìscen: sà 'n ghà 'l coràgio dè siguìi i nòś sógn e dè sploràa 'l mónt, 'n pö scùprìi róbi bèli bèlenti.
Iscé ol Lǜis lè tornàat àla sùa cà 'ndèl bósch contèet e sódisfàc' dèla sùa grànda vèntüra.
Se 'l castàa al fiórìs de màc’...
Se il castagno fiorisce in maggio produce tante castagne, se fiorisce in giugno ne produce poche
Te de dàmen ...
Me ne devi dare molto più poco perchè non so cosa farci dentro di buono, altrimenti ne posso anche farne a meno
