dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
L'acqua
L’acqua
Dal 65 al 70 % del nostro corpo è fatto di acqua, dunque non è sbagliato dire che l’acqua è la nostra vita.
Dal sesantacinch al setanta par cent de nuu an sé fac’ de aqua, siché l’è ca sbagliat dii ca l’aqua l’è la nosa vita.
L’acqua la se fa capii
L’acqua la se fa capii e ‘l mont l’è viif par so meret:
Preghéra de Natàal
Preghiera di Natale
Preghéra de Natàal
Càar Geśǜ ca ‘stanòc’ te végnet al mónt,
‘na preghiéra te fóo del mè cóor dal profónt:
fà fermàa li guéri stüpedi e spietàdi
ca li cùpa rèdes, véc’ e gèet disarmàdi;
fà ragiunàa i tiràgn che i Stat i govèrna
sènsa òl minèm de lǜm de la lantèrna
e i cùpa ‘na fèmma parchè la ól mostràa
i cavéi, lìber al vèet de prümavéra ulàa!
Fà ca chi òl màar ià da traversàa
par da tüti ‘sti schifézzi pudì scapàa,
i trùes èn Paées ca iè ciàpes con amóor …
parché làcrimi e sànch i ghà par tüc’ òl stèss colóor!
Tǜc’ nùu sü la tèra compàgn ‘n se fac’-scià,
e me stà nòma òl tèep de ‘n fiàat
ca già par ognantǜu sùbet l’è sira:
parché ‘nveci de ciapàs de mìira
an vìif ca d’amóor ricambiàat,
coi öc’ che te dìs: bràscem-scià!?
véc’
agg. e s.m.
vecchio, antico, anziano | fórmài véc’ = formaggio stagionato; vignìi véc’ = invecchiare; i nòś véc’ = i nostri antenati
'L bṍö e la scigàla
IL BUE E LA CICALA
'L BÖÖ E LA SCIGÀLA
´Ntáat-ca ´l bṍö l’era réet a aràa ´l càap, pòoch lóntáa la scigàla l’era réet a cantàa quànca de cólp la pianta-iló par dìc al bṍö:
''Te àret àa màal; oibò. Varda varda, te fàc' 'n sólch tüt stòrt.''
´L bṍö, stràch e süáat, 'l òlsa la cràpa e 'l ghà respondǜt en manéra sotegnüda:
<< Cóma te fàc' a capìi chè ari stòrt ? >>
'' Parché li òtri rödàni iè tüti rìci.''
<< Ciarlüna te doarisèt savìi chè dòpo avìi aráat 'n càap 'ntréech 'n sbàglio lengéer se dóarìs facilmèet perdunàl; ma già ti te sée bùna nóma de cantàa e tè laóret mài.>>
Móràl dela faola: L'è fàcel fàch sǜ la cùcola ai òtri e mài fàa negót.
Quànca 'l cél al fa la lana l’acqua l’è pòoch lontana.
Cielo a pecorelle, acqua a catinelle
Quando in cielo ci sono le scie se fa acqua o fa sole non si piò sapere
Laghèla bói
Lascia che bolle
COMA 'L NÁSS 'N MODO DE DII
Al ghera 'n bośàc, üu di Péesc, che ogni àn, a S. Caterina, al se meteva i la strada che pòrta èn gésa a vènt chèl ca 'l ghè dava li söi fadighi: li nóos ca'l pèrtegava, la mìl de li sói avi, cupèta e marmèlada facia con la früta del sò brùglio (frutéto) e i afari tüt somaat i'ndava ca maal.
Almeno fin ca lè ruada la televisiù, parché alura i bośàc ia scupriit ca la marmèlada la da èss düra come la Santarosa o la Santal, tàat de fa fadiga a spatolála sül paa e la mìl la ca de èss cristalizada coma e'l sücét quasi sempre dopo 'n quai miis, la da vès liquida come 'l miele Ambrosoli per pudìla spantegala mei a sü la toaia.
Alùra 'l poro bośàc 'l doeua faa 'n quai brascioi de legna èn pü tücc i somartii par fa bòi de li uri la marmèlada per 'ndürila e scoldàa a bagnomaria la mìl pàr fala deleguàa col ris-cio, al capitava doi olti sü trei sa'l senteva la vàca mogiàa o la femma ca'l lè ciamava, de fà brüsàa gió tütt 'ndèl colderàtt .
Iscé col tèep là 'mpatàat a pü slontanàss dala pigna per nesün mütiif.
Al stava iló gnècch me'n bìss amó 'n bòt réet a la televisiú, tacàat a li sói pignàti, quanca lè rüàat 'n so sòci ca la idüut iscé 'nsüriit: "ca te ghee, amó gnècch?"
"Agiache! Co sti mòdi del pòrco ca adèss la gèet ai völ deleguàat chèl ca la dè vèss düur e düur chèl ca'l sarés mulisii; ca pódi facch mi oltro a maiás ol fìdech?"
"Ca te ólet ca te disi? Laghela bói"
PS 'Ngivinèl : coma'l fa l vasèt a vèss piee pienènto e la míca spalmada?
