dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Òl rèdès sül pirèr e la strìa
ÒL RÈDÈS SÜL PIRÈR E LA STRÌA
Gh'era 'na òlta 'n paes 'ndùa 'l crèseva piànti de pirèr cargàac' de pìr.
'N de üu de chìs-c’ pirèr 'ndava sǜ 'n rèdès a maiàa giò i pìr ca i ghe piasiva 'n bèl póo.
'N dì 'ntàat ca l'era sǜ 'ndèl pirèr, 'l pàsa ilò sóta 'na strìa, végia e catìva; la ghe ciama sǜ, quasi 'n póo de gnèch: "Bàtem giò 'n pìr a ca mì !".
La gésa dèla Sasèla
La chiesa della Sassella
La gésa dèla Sasèla
Quànc' cà la Madona l'è 'ndàcia da l'Aziprevet a lamentàs,
lûü sübet l'è partit cóma 'n màt a remàa scià sàs,
parchè la Maria la gh'à dic' de fàa sǜ 'na gésa en so ónor,
sa'l voleva ca la ghe daves 'na màa a salvàa i pecatóor!
Ma 'l prevòst, ca al gheva la baga gròsa cóma 'na bót,
tücc i sàs ca 'l remava, a-i iè 'mpilava giò de sótt.
Al pensava: me la fa sǜ 'n riva a l'Ada, ca le piàa,
e me scusa de scavàa la rocia ca l'è 'n gràn trebülàa!
Ma la Madona, ca la voleva miga stàa giò 'n d'en foss,
de nòc la ghe spostava i sàs sǜ 'nsom al doss!
Quànc' ca stò miracol l'è ignüt a la lüus,
la géet fina giò 'n de la tèra la curvava òl müus!
E ognantüu, par fas perdunàa i so pecaac,
(parchè a i gieet de 'nbòt hai ne fava tacc),
chi portava na galina, chi 'n cunìcc,
e iscè la Gésa sa pudüut fala sǜ al ricc!
Prǜma ià fàc' sǜ 'n potente mür sènsa molta,
con le gràndi arcadi a forma de òlta;
pó con la gràn ripiena ià fàc' la piazza:
ca a vardass 'ntóren al pareva da vès sǜ 'na terazza!
E sùra 'stò bèl pianèl,
cóma la dic' la Vergine Maria,
i püsée bravi müradóor,
di nòš paes e àanch da via,
con gràn bravüra,
pazienza e poca spesa,
prüma de l'àn mila ieva già finit la Gésa!
Tüc' i Pelegrii ca li a-i pasava,
sèmpre a di sǜ 'n pater a-i se fermava:
la porta l'era sèmpre verta par dàch sostegn,
a l'anima pesanta de chi va e chi vegn!
E quànca la seva sgravada da ogni pecat,
la géet la se fermava defò en del sagrat;
la se vardava 'ntóren, Albosagia la vedeva;
tàat l'era bèl chèl Paes che ogni ateo al credeva!
Albosaggia 21/09/2009 Paolo Piani
falìi
v.intr.
perdere le forze per stanchezza; fare fallimento
La gàta Sufia
La gatta Sofia
La gàta Sufia
La gàtina ca là scopèrt la contentéza a ütaa i òtri.
Ghera 'na òlta 'na gàta dè nóm Sufia.
L'era 'na gàta bèlebée 'nteligèeta ma 'n póo 'nsürìda e daparlée ca la vìveva èn de 'na grànt cà aprṍöf a 'n giardìi 'mbèlpóo bèl.
Al ghè piasiva 'ndà a titòldera e truàa pòs-c’ nṍof.
'N dì 'ntàat ca la caminàva là idüut 'na farfàla giàlda e blṍ ca la ulava 'ndèl cél.
La farfàla la pareva iscé lìbera e contèta ca la Sufia là decìdüut dè domandàch 'l sò secrèt par vès iscé contèta.
"Cóma tè fée a vès iscé contèta?", là domandàat la Sufia àla farfàla.
"Uli lìbera 'ndèl cél e vardi tǜt chèl ca'l me stantóren.
Me preocupi ca dol pasàat o dol davignìi ma vedi tǜta la belèza ca'l ghè 'ndèl mónt pròpi 'ndèl momènt presènt.
Chèsto 'l me rènt contèta", la ghà respundǜut la farfàla.
Sufia là pensàat a chèl ca la farfàla la gheva dìc' e là decìdüut dè pruàa a vìif 'ndèl presènt pròpi cóma lée.
Là cuminciàat a giügàa e a esploràa 'l giardìi a giügàa e a gòdes ògni momènt.
'Ntàat ca la giügàva la Sufia là 'ncuntràat 'n müsràgn ca'l se'era fàc' màal a 'na źàta.
'L müsràgn 'l piàngeva e al domandàva aiǜt.
Sufia èsendo bèlebée gentìl là decìdüut dè ütàa ol müsràgn.
"Preòcupet mìga, te ütaróo a guarìi la źàta", là dìc' Sufia al müsràgn.
'L müsràgn l'era iscé riconoscènt ca là decìdüut dè portàa Sufia èn dèn lṍöch secrèt 'ndèl giardìi 'nghée ca 'l ghera 'n àlber dè sciareśèra 'mbèlpóo bèl.
"Chèsto l'è 'l mè pòst secrèt 'ndùa 'l me piàas vignìi a pòsàa a lùmbria.
Al te piaśarìs vignìi 'nsèma mì?", 'l ghà domandàat 'l müsràgn.
Sufia là cètàat l'invìt e 'nsèma i se bütagiò sóta la piànta dè sciareśèra a vardàa li niòli e li farfàli ca li ulava sùra dè lóor.
Sufia la se rendüda cǜnt ca bindìna l'eva truàat la contentéza a vìif 'ndèl presènt e pudìi ütaa i òtri.
Da chèl dì la Sufia là visüut davéra contèta a giràa ité par ol giardìi e a ütaa òtri animàai bisognóos.
Ògni òlta ca la vedeva 'na farfàla ulàa 'ndèl cél la grignàva contèta a savìi ca l'eva 'mparàat 'l secrèt dèla contentéza.
Mòràal dèla stòria la contentéza la pö vès truàda 'ndèl vìif èn mèz ala natüra e coi òtri animàai.
'Mparàa ad apprezàa la belèza dèla vìta 'l pö portàa taat piaśé da stà bée davéra.
Levasǜ col gáal e ‘ndáa i lèc’ con li galìni
Alzarsi col gallo e andare a letto con le galline
Aaaleluja
Aaalleluia
Aaaleluja
Lè 'na parola nasüda tac' àn fà quanca defò da la tomba del Gesù,
ghèra iló tri soldàac:
üu de Brescia, 'n milanées e 'n todèsch.
Quanca 'l Signóor la tràc' pararia ol predù e lè resciüscitàat,
i trìi 'mpóo strìmic', üu dopo l'otro, par prüm ol bresciàa, ià osàat:
"Aaa..", pò 'l milanées: "lelu"; ol todèsch al ghà dàc' resù con 'l sò "ja".
Iscé lè ügnüut fò la parola nöoa: "Aaaleluja"
