dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Lüciaröla
'N puìi e 'na lüciaröla
'N dì ´n puii pìscen de chìi giàlc' tǜt alégro al ghà dìc' ala sùa màma sciǜta:
- " Màma ò decìis, ndóo a cercàa ´l tèsor, sò ca quàat ghe mètaróo a truàl, sò nóma chè ghóo de fàl.
- " Tèsor ? Quàl tèsor ?" la ghà domandàat la màma.
´L puìi la ca sentüt , órmài l'era già sül sentér, ciapàat ´ndi sṍö penśér.
Chèla òlta al Monzino
QUELLA VOLTA AL MONZINO
CHÈLA OLTA AL MONZINO
(sottotilolo: àa chèsta la me sücèsa a mi!)
‘Ndel dumilaedùu gö üt n’infart:
a Sondri l’urgènsa en repart;
dopo al Monzino i-ha dùut mandam,
par pruàa i “tübi” a destupam!
L’è n’esam dal nóm cumplicàat,
“coronografia” a-i l’ha ciamàat:
a-i pasa sǜ da l’arteria femoràl,
con en fil fina al cór, sensa fàa mal.
Ma par pudìi fa chèsto esam,
come en ciù i-ha dùut pelam:
dói enfermieri, béli, disarisi perféti,
li se presenta con saù, pènel e laméti!
“Per piasé, al se scuprisi bée la pansa”
li me dis, en Milanées, con noncuransa;
mi cuminci a süàa fréc’ …
de córsa sarisi scapàat sura i téc’!
Mi vardi ol mè “fradèl”, en mez a li gambi:
“Fam fàa bèla figüra, me racomandi”;
lüu al se ritiràat en d’el gǜs come ‘na lümaga,
quanda en di còregn la vée tucada!
*-*-*
Dopo dées agn hó amó dùut ‘ndàa
a rifàa ‘l stès esam, gió a Milàa:
la brüta figura, en crapa amó stampada …
‘na quai gabòla la vava truada!
Fèmma e fiöla li ma cunsigliàat,
a vidim, porèt, iscé desperàat:
“ Fa chèl ca ‘m fa nùu regolarmènt,
dam a mèet, sa te sée ‘nteligènt!”
E iscé, ol dì prüma de ricoveras,
sóo ‘ndac’ en de la dòcia a lavàs
con saù e crema depilatoria …
ma tüc’ i patèr a-i finìs ca en gloria!
Prüm de tüt, ol bagn fina al sufit,
de pìii l’era propi piée, fit fit,
ca al ghe ulüut fina noc’ inoltrada,
a nètàa i müur e la quadrada!
E quanda li dói ‘nfermieri li se ripresentadi,
mi s’eri tüt contèet da vili fregadi:
“Sóo già a pòst, vóo anticipàat,
en mezz ai gambi, sóo tüt pelàat”
“Caro, è per via radiale adesso
che per l’esame faranno l’accesso”!
a-i me la dic’ en italiaà, ben scandìit,
ma mi gnàa ‘na parola ó capìit …
“Ai pasa sǜ dal puls, ol ric’,
iscé i dotóor stadomàa i-à dic’!
Al sarà contèet, Paulino bèl,
ca ‘l vócor gnè rasór, gné penèl”
Ih ih ih ih ih (… piaigi disperàat…)
bràsa
s.f.
brace
La gàta Sufia
La gatta Sofia
La gàta Sufia
La gàtina ca là scopèrt la contentéza a ütaa i òtri.
Ghera 'na òlta 'na gàta dè nóm Sufia.
L'era 'na gàta bèlebée 'nteligèeta ma 'n póo 'nsürìda e daparlée ca la vìveva èn de 'na grànt cà aprṍöf a 'n giardìi 'mbèlpóo bèl.
Al ghè piasiva 'ndà a titòldera e truàa pòs-c’ nṍof.
'N dì 'ntàat ca la caminàva là idüut 'na farfàla giàlda e blṍ ca la ulava 'ndèl cél.
La farfàla la pareva iscé lìbera e contèta ca la Sufia là decìdüut dè domandàch 'l sò secrèt par vès iscé contèta.
"Cóma tè fée a vès iscé contèta?", là domandàat la Sufia àla farfàla.
"Uli lìbera 'ndèl cél e vardi tǜt chèl ca'l me stantóren.
Me preocupi ca dol pasàat o dol davignìi ma vedi tǜta la belèza ca'l ghè 'ndèl mónt pròpi 'ndèl momènt presènt.
Chèsto 'l me rènt contèta", la ghà respundǜut la farfàla.
Sufia là pensàat a chèl ca la farfàla la gheva dìc' e là decìdüut dè pruàa a vìif 'ndèl presènt pròpi cóma lée.
Là cuminciàat a giügàa e a esploràa 'l giardìi a giügàa e a gòdes ògni momènt.
'Ntàat ca la giügàva la Sufia là 'ncuntràat 'n müsràgn ca'l se'era fàc' màal a 'na źàta.
'L müsràgn 'l piàngeva e al domandàva aiǜt.
Sufia èsendo bèlebée gentìl là decìdüut dè ütàa ol müsràgn.
"Preòcupet mìga, te ütaróo a guarìi la źàta", là dìc' Sufia al müsràgn.
'L müsràgn l'era iscé riconoscènt ca là decìdüut dè portàa Sufia èn dèn lṍöch secrèt 'ndèl giardìi 'nghée ca 'l ghera 'n àlber dè sciareśèra 'mbèlpóo bèl.
"Chèsto l'è 'l mè pòst secrèt 'ndùa 'l me piàas vignìi a pòsàa a lùmbria.
Al te piaśarìs vignìi 'nsèma mì?", 'l ghà domandàat 'l müsràgn.
Sufia là cètàat l'invìt e 'nsèma i se bütagiò sóta la piànta dè sciareśèra a vardàa li niòli e li farfàli ca li ulava sùra dè lóor.
Sufia la se rendüda cǜnt ca bindìna l'eva truàat la contentéza a vìif 'ndèl presènt e pudìi ütaa i òtri.
Da chèl dì la Sufia là visüut davéra contèta a giràa ité par ol giardìi e a ütaa òtri animàai bisognóos.
Ògni òlta ca la vedeva 'na farfàla ulàa 'ndèl cél la grignàva contèta a savìi ca l'eva 'mparàat 'l secrèt dèla contentéza.
Mòràal dèla stòria la contentéza la pö vès truàda 'ndèl vìif èn mèz ala natüra e coi òtri animàai.
'Mparàa ad apprezàa la belèza dèla vìta 'l pö portàa taat piaśé da stà bée davéra.
Li cà iè fàci sü de sàs e tüti li gh'à 'l sò fracàs.
Le case sono fatte di sassi e hanno tutte i loro rumori
La mama la ghè fà ...
La mamma gli chiede...
LA MAMA LA GHÈ FA:
<Nì fàc' 'na quai üna de bùna?>
"Ncöo mi ol Pidrin el Tunìi am séra ilò réet al stadù quanca ma 'ncuntràat 'na vegiàta.
Iscé ma fàc' la nòsa bùna aziù:
'm'là portada delaià, da l'òtra dèla strada."
<Èn trìi? 'L'era ca a bòt nóma üu ?>
"Sé ma la spesciava, la voleva ca 'ndàa da chèla."
