dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
Ol ragn e la ragnìna
OL RAGN E LA RAGNÌNA
A pasasü par chèla scala de sàs ité a Zapèl a mètà ghè 'n fèneströl cal varda ité 'ndèla stàla di vàchi, embée ilò ghèra 'n ragn di chìi béei gròs cola crös sü ndèla schéna ca l'eva tiràat i fìi dela sua ragnìna.
Chìli béli ragnìni ca li par facisü da 'n architèt dèl Pèntagono; e mi pasavi di gran momenc' a varda chèl cal fava ol ràgn.
Tramónt
TRAMONTO
TRAMÓNT
Mi ‘l só ca sa vargüu de ótri, ‘na sira
Ia furtüna i ghà büut de ‘sta bèla mira:
òl sùul ca ‘l va-gió e ‘l salüda ‘ntàat
‘sto bèl paés de-scià da l’Ada slongàat.
Tanto òl so despiasé l’è profónt,
fin ca l’à fac’ nòtro gìr ol mònt
da miga pudìi scoldàl còl so afèt
‘sto pòst iscè bèl … quasi perfèt,
ca, coi söö ragi tacàs al völarìs
a li nósi montagni e chi béi pìz,
e ‘ntàat al piàisc colór disperàac’
ca gnè ‘l Giòto ü ‘l Rafaèl ià sognàac’:
l’agitaziù dèl so cöör inamoràat,
‘nsèma a li niòli ca i l’à speciàat,
ol ciél al tèisc con penèladi gènèrósi
dè ‘n rós prüfümàat coma pétai de rósi,
e ‘nsèma viöla coma 'n ciclamìi,
azzür come i óc’ curióos de ‘n ridisìi,
mes-ciàac’ a l’armunia de l’aranciù,
còlt e duls coma 'n bèl baciù,
e l’argènt di cavéi de li nósi nóni,
par i sói neudìi i püsé béi dóni,
‘nsèma al ròsa dèl fiòch sǜ la pòrta,
quànca ‘na rèdèsa la tua cà la confòrta,
e la lüüs di öc’ ca i ta fac’ sintìi biòt
ol dì ca òl tò amór te ‘ncuntràat, ghiót,
con la tua ànema ghèrba, sorprésa,
a vidìi tata belèzza ca la te mirava ‘ndifésa,
e ‘l giàlt dèl canarìi ca en gabbia al canta
la cansù dèl so paés ca ‘n cöör al vanta,
quànca lìber al vulava ‘ndi söö céi,
‘nsèma a de mila colór ótri üseéi!
E tüc’ ‘sti fantastèch, straurdinari regài
i se mès-cia come ‘n ciél i fóoch artificiai
quànca òl dì de la fèsta dèl paés se spara
e ogni colóor con l’òtro al se tara!
L’è sira: dòl sùul se vìt nòma i sprüzi
deréet de li sèt soreli li scimi güzi, 1)
ma i sói ràgi, come i dìic de ‘na màa,
ai salüda: ciào Bosàc’, ‘n sé vit domàa!
NOTE
- Montagni de la Val Màsen, ca a vardali da Albósàgia, ‘sti sèt scimi tüti compagni, li par própi sèt soréli.
derüscàa
v. tr.
scivolare, scortecciare, levare la corteccia di un tronco
La gàta Sufia
La gatta Sofia
La gàta Sufia
La gàtina ca là scopèrt la contentéza a ütaa i òtri.
Ghera 'na òlta 'na gàta dè nóm Sufia.
L'era 'na gàta bèlebée 'nteligèeta ma 'n póo 'nsürìda e daparlée ca la vìveva èn de 'na grànt cà aprṍöf a 'n giardìi 'mbèlpóo bèl.
Al ghè piasiva 'ndà a titòldera e truàa pòs-c’ nṍof.
'N dì 'ntàat ca la caminàva là idüut 'na farfàla giàlda e blṍ ca la ulava 'ndèl cél.
La farfàla la pareva iscé lìbera e contèta ca la Sufia là decìdüut dè domandàch 'l sò secrèt par vès iscé contèta.
"Cóma tè fée a vès iscé contèta?", là domandàat la Sufia àla farfàla.
"Uli lìbera 'ndèl cél e vardi tǜt chèl ca'l me stantóren.
Me preocupi ca dol pasàat o dol davignìi ma vedi tǜta la belèza ca'l ghè 'ndèl mónt pròpi 'ndèl momènt presènt.
Chèsto 'l me rènt contèta", la ghà respundǜut la farfàla.
Sufia là pensàat a chèl ca la farfàla la gheva dìc' e là decìdüut dè pruàa a vìif 'ndèl presènt pròpi cóma lée.
Là cuminciàat a giügàa e a esploràa 'l giardìi a giügàa e a gòdes ògni momènt.
'Ntàat ca la giügàva la Sufia là 'ncuntràat 'n müsràgn ca'l se'era fàc' màal a 'na źàta.
'L müsràgn 'l piàngeva e al domandàva aiǜt.
Sufia èsendo bèlebée gentìl là decìdüut dè ütàa ol müsràgn.
"Preòcupet mìga, te ütaróo a guarìi la źàta", là dìc' Sufia al müsràgn.
'L müsràgn l'era iscé riconoscènt ca là decìdüut dè portàa Sufia èn dèn lṍöch secrèt 'ndèl giardìi 'nghée ca 'l ghera 'n àlber dè sciareśèra 'mbèlpóo bèl.
"Chèsto l'è 'l mè pòst secrèt 'ndùa 'l me piàas vignìi a pòsàa a lùmbria.
Al te piaśarìs vignìi 'nsèma mì?", 'l ghà domandàat 'l müsràgn.
Sufia là cètàat l'invìt e 'nsèma i se bütagiò sóta la piànta dè sciareśèra a vardàa li niòli e li farfàli ca li ulava sùra dè lóor.
Sufia la se rendüda cǜnt ca bindìna l'eva truàat la contentéza a vìif 'ndèl presènt e pudìi ütaa i òtri.
Da chèl dì la Sufia là visüut davéra contèta a giràa ité par ol giardìi e a ütaa òtri animàai bisognóos.
Ògni òlta ca la vedeva 'na farfàla ulàa 'ndèl cél la grignàva contèta a savìi ca l'eva 'mparàat 'l secrèt dèla contentéza.
Mòràal dèla stòria la contentéza la pö vès truàda 'ndèl vìif èn mèz ala natüra e coi òtri animàai.
'Mparàa ad apprezàa la belèza dèla vìta 'l pö portàa taat piaśé da stà bée davéra.
An va ca a cà ?
non andiamo a casa?
non andiamo ancora a casa?
vieni che andiamo a casa che è ora
Rustiit gió set olti
Na olta i porec' ai maiava sempre pulenta e i mesér ai maiava macarù.
Òl Batistii, ca l’era ol pusè poret de tuc’, l’era stüf da es cunsiderat poer, ilura ‘n di al ghè ‘ngnüut en mèet da fach en schers ai sóo visii de ca.
l’a ciapat en fèr e i l’a mès te 'ndel föoch fin ca l’e diventáat rós e pò i lè puciava gió en i le toleva sü dal sadel de l’acqua e ‘l fèr al fava scii, scii, scii,come a rustìi giò 'ndi macauù.
I visii ai se mès réet a dii:
-diaol mostru, ol Batistii l’a rustiit gió set olti
