dall' Italiano al Dialetto Bośàc'
Digitare una parola o una frase da tradurre in dialetto.
'Na òlta e adès
'na òlta e adès
I nòś i mè pòrtàva 'nséma a remàscià 'l patǜsc, a fàa la légna, a segàa l'èrba 'ndèl práat a mùisc li vàchi 'ndèla masù, a vendemiàa, e mè 'mparàva a üsàa ´l rastèl, ´l gèrlo, 'l sügürèl, la fòlsc, a tiràch li téti ali vàchi, a üsàa la mèla, e pó e pó amò belebée d'òtro...
An sè èn guèra
Siamo in guerra
An sè èn guèra,
ma gnàa 'n'aereo a l'orizónt,
gnàa nà bómba dal ciél,
gnàa 'nà cà dèrocada,
ghè ca trincei scavadi,
se sènt ca pròpi negòt,
lè ol silens dèla mòrt,
pó èco li öos dei rèdeès,
lè la öos dèla vita ca la cuntinua,
tüt al pasarà ala storia,
al restarà nòma 'n brüt regort.
pürìf
agg. e s.m.
non esposto al sole, Albosaggia si trova nel versante (orobico)“ pürìf” della valle
I capriṍi
I CAPRIOLI
I capriṍi
Fiṍl, ti te sée tròp sènsa-pura; ti te córet par i bósch con táata sicϋrezza cóma sé ghe fódes ca li tigri.
Crédem , ghe völ de tignìi i ṍc’ avèrc'. Sé ´l nòś nemìis 'l te vìt ghè ca pǜ negót da fàa, te sée béle chè mòrt.
Iscé 'l parlàva ´n véc’ capriṍl al sò pìscen.
" Càra ´l mè pà, chée ca l'è 'na tigre ?" , al ghà domandat ´l pìscen capriṍl, "Cóma l'è fácia la brǜta bèstia ?"
"Ah, càr ól mè fiṍl, l'è ´l móstro pǜ crǜüf e orèndo ca 'l ghè sìes, i sṍö ṍc’ de fṍöch i spira ca òtro chè tradiméet,
la sùa góla l'è fümènta de sànch; en confrónt l' órs 'l fà ca pùra."
"L'è abòt , l'è abòt , ò capìit e savaróo schivàl", là dìc', e lè 'ndàc' de córsa par i pràc’ e i bósch.
Dòpo pòoch là 'ncuntráat n'animàl mèz piacáat giò 'ndèl' èrba.
'L se quièta, ´l lè squàdra da l' òlt al bàs, 'l ciàpa coràgio e 'l sclama:
"Oibò, l'è ca chèsto l'animàl chèl mà parláat ól mè pà !
Chèsto chiló 'l me pàr táat bèl e vedi ca fümàa ´l sànch ´ndèla sùa bùca, 'nàzi 'l ghà 'n ària graziósa.
I sṍö ṍc’ iè da véra piée de fṍöch ma i ghà ca negót da fàa strimìi. Ah, l'è ca chèsta la tigre", là óśàat con sϋcϋrezza.
La tigre ´l là sentüt e la ghè se batüda sùra de lǜü e 'l sé lè maiàat.
Móràl dela fàola: Duìi ca vìch tròp coràgio de gióentù; stìi atènc' parché ognitáat´ ól velée l'è piacáat sóta chèl ca 'l pàr bèl, bùu e tranquil.
L’ asen è ‘l margot
'Na olta ‘n aśen e ‘n margòt ai sè incuntràat al trivi de fuentes, l‘asen l’a cuminciat a 'nterogáa:
_ Ei margot ‘n dua te ‘ndée?
_ ‘Ndo a Milàa parché i valtelines iè amò selvadech, ai me sbàtt da tuti li part, sü 'n di müur in mèzz a li stradi, 'nvece a Milàa i dupera panéc' pulìic', prüfümac' e mulisii coma bombáas; e ti ‘ndua te ‘ndée?
_ mi torni in Valtelina parchée ho sentüut a dii ca tüc' i asen iè fà sindech.
